Polska jednostka monetarna

Polska jednostka monetarna

Złoty jest to nazwa polskiej jednostki monetarnej, która została wprowadzona dwudziestego ósmego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku. Złoty dzielił się na sto groszy i wówczas odpowiadał wartości około 0,29 grama czystego złota. Obowiązywał parytet franka szwajcarskiego. Parytet złotego obniżono w tysiąc dziewięćset dwudziestym siódmym roku, ustalając relację 1,72 złotego do jednego franka szwajcarskiego. Parytet ten był obowiązujący aż do wybuchu drugiej wojny światowej. Podczas okupacji na terenie Generalnego Gubernatorstwa w obiegu znajdował się tak zwany złoty krakowski, który był emitowany przez Bank Emisyjny z siedzibą w Krakowie. W roku tysiąc dziewięćset czterdziestym czwartym została powołana przez Polski komitet wyzwolenia Narodowego, Centralna Kasa Skarbowa, która wypuściła bilety skarbowe w walucie złotowej. Wtedy też dokonano wymiany waluty okupacyjnej. Jako takie ustabilizownie systemu pieniężnego w Polsce miało miejsce w momencie uchwalenia ustawy dwudziestego ósmego października tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego roku. Wtedy została ustalona nowa jednostka pieniężna o parytecie jeden zloty to 0,22 grama czystego złota. Jednakże parytet ten był parytetem czysto teoretycznym. Zasoby gotówkowe wymieniono na nowe w relacji sto do jednego. Były to działania antyinflacyjne.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.